مدتی بود که به حواس‌پرتی، عصبی بودن، آرزوی تمرکز بیشتر و جمع کردن پراکندگی ذهن خودم فکر می کردم .  به کارهای مانده که بسیار به انجامش اشتیاق دارم ولی نمیتوانم انجام دهم. اصلا حس و حال برخی کارها بویژه نوشتن مقاله و مطالب علمی نبود.

امروز این مطلب را که خواندم یک ایده گرفتم احساس می کنم به دردم می خورد. تصمیم گرفتم دنبال کردن اخبار و سریالها را کنار بگذارم. وقتی از بیرون به وضعیت آشفته ذهنم می نگرم که مدتی است بوی یاس و افسردگی از موفقیت را هم می دهد، احساس می کنم با این راهکار تا حد زیادی قابل حل باشد. بویژه اینکه صاحب وبلاگ مذکور (یک پزشک ) نمونه یک تجربه موفق است.

تبصره : به قول آقای قرائتی مگر ماچقدر ماکارونی میخوریم که باید شبی نیم ساعت تبلیغ ماکارونی ببینیم.

پ ن 1: این نوشته فقط در مورد اخبار بود لااقل در مورد عنوان ، اما فکر می کنم تبلیغات و سریالها را هم شامل میشود.

پ ن 2 : برخی افراد کارشان با اخبار پیوند دارد آنها از این دایره بیرون اند گرچه برخی موارد هشدار دهنده را باید مراعات کنند.

پ ن 3 : هر کسی شرایطی دارد و ویژگیهای شخصی و خانوادگی و محیطی و شغلی خاصی دارد ولی این مطالب برای همه افراد خارج از ( پ ن 2 ) مفید ولازم است. هم برای خودشان و هم تربیت فرزندان.